گاهی .....

دلم می خواهد. ..

آن  دختر  سیاه  چشم  کافه چی  باشم  

که رنگ  نگاهش  را نمیشناسی 

بتوانم با خیالی آسوده از  قهوه ات  با  تو حرف  بزنم ..

بی آنکه ترس گفتن کلمه ای از سره دل 

و تلخی نگاه تو زبانم  را  بند بیاورد .....

گاهی  دلم  میخواهد. ....

آن عابر پیاده ای  باشم که تصادفی وسط  خیابان تنه ات بهش می خورد  ....

و برمیگردی نگاهش میکنی ....

یا کودک  همسایتان باشم .. 

که لپش را میکشی و با لبخند مهربانت شکلات مغزدار  دستش  میدهی ...

رفتگر کوچه یتان  باشم  و هر صبح  وقت  بیرون  رفتنت از خانه 

جلوی  پایت را آب و جارو  کنم  ...

و یک  دل  سیر  تماشایت کنم  ...

گاهی دلم  می خواهد ...

مادرت  باشم  همان قدر  نزدیک .. 

که هر وعده بابت طعم  خوش  دستپختش بغلم کنی و  ببوسی ام ....

یا سر   رنگ  پریدگی  کتان طوسی ات  به جانم  غر بزنی ...

اما دلم  گرم  باشد  به همین  پیچیدن بم  صدایت در خانه .....

آخ که  نمیدانی شبیه  بوی نان  تازه هوس داشتنت هوش از سرم  می برد ....

و .....

گاهی عجیب  دلم  می خواهد  فقط  تو  دوستم  داشته  باشی .....